Kuchnia Dominiki
Kuchnia dominikańska jest podobna do kuchni na większości wysp.
Danie główne będzie się składało z mięsa (kurczak, koza, wołowina) w sosie ostrym lub z owoców. Większa część owoców na wyspie podawana jest w formie soku do picia lub sosu. Graviola podawana jest surowo, jedynie obiera się ją ze skórki. Sorrel, czerwony kwiat który kwitnie tylko raz do roku w okolicach Bożego Narodzenia, gotowany jest do postaci czerwonego napoju. W menu w restauracjach dominuje typowo kreolska kuchnia, natomiast przydrożne bary i małe restauracje serwują smażonego kurczaka, frytki z rybą i ciastka, podając do tego zimne napoje.
Narodową specjalnością jest górski kurczak, czyli udka wysokogórskiej żaby zwanej Capaud, występującej na świecie jedynie na Dominice i w Montserrat, która jest gatunkiem chronionym i może być złapana tylko między okresem jesieni a lutym. Wyspa wydaje także masę owoców takich, jak banany, kokosy, papaje, gujawy, mango. Ponadto na wyspie pędzone jest piwo wydawane pod lokalną marką Kubuli.
Kultura i sztuka na Dominice
Najważniejszym kulturowym rysem Dominiki jest muzyka i taniec. Coroczne obchody dnia niepodległości ukazują szerokie spektrum muzyczne i taneczne, tak charakterystyczne dla tego regionu. W 2007 roku na Dominice odbył się 11 Festiwal Muzyki Kreolskiej.
Około 80% mieszkańców wyspy to katolicy. Ponadto na Dominice wyznaje się różne odłamy protestantyzmu (15%) , napotkać można tradycyjne wierzenia karaibskie i afrykańskie. Państwowa flaga Dominiki przedstawia papugę sisserou, która występuje jedynie na terenie wyspy, na tle czerwonego kręgu otoczonego przez dziesięć zielonych gwiazd, które reprezentują krajowe parafie. Całość znajduje się na krzyżu złożonym z żółtego, czarnego i białego paska na zielonym tle, które symbolizuje bujność lasów deszczowych. Żółty kolor krzyża oznacza główne produkty uprawiane na terenie Dominiki (banany i cytryny), biały czystość rzek i wodospadów, a czarny żyzną wulkaniczną glebę oraz afrykańskie dziedzictwo.
Mieszkańcy wymagają od ludzi serdecznych pozdrowień w trakcie rozmów telefonicznych, odwiedzin w domu oraz spotkań na ulicy. Na obcych patrzy się z niechęcią, do momentu, aż się przedstawią.