Historia Kuby
Ponad 500-letnia historia wyspy nazwanej przez Krzysztofa Kolumba „najpiękniejszym lądem jaki widziały ludzkie oczy” sięga roku 1492.
W chwili odkrycia zamieszkiwana przez rdzenne plemiona Guanahatabey, Siboneyes i Tailos została następnie podbita i skolonizowana, w efekcie czego
ok. 1514 r. założono pierwsze miasta. Po Indianach została znaczna ilość pamiątek, głównie ceramiki oraz złotej biżuterii, jak również dziedzictwo lingwistyczne: słowa takie jak np. barbecue (barbacoa), hamak (hamaca) czy huragan (huracan) na dobre zadomowiły się w języku hiszpańskim.
Kolumb dopłynął do brzegów Kuby podczas swojej pierwszej wyprawy do Ameryki, 28 października 1492 r., nie zabawił tam jednak zbyt długo. Głównym powodem ponownego zainteresowania Kubą były zauważone przez odkrywców złote ozdoby i to właśnie one oraz odkryte w górach złoża kruszcu stały się przyczyną konkwisty.
Był to pierwszy znaczący okres w historii Kuby, trwający w latach 1492 – 1898 i kształtowany krwawymi rządami Hiszpanów zakończył się niemal całkowitym wymarciem Indian.
Lata 1898 – 1902 upłynęły na próbach budowania niepodległości: na scenę wkroczyły USA, by zaprowadzić własny porządek na spustoszonym przez kolonizatorów lądzie. Rok 1902 był początkiem Republiki Kubańskiej, okresu znacznego polepszenia sytuacji gospodarczej Kuby w wyniku udziału w II wojnie światowej i zajadłych walk o władzę, w trakcie których na arenie politycznej pojawił się Fidel Castro. W wyniku próby odsunięcia od władzy Fulgencio Batisty bracia Castro trafili do więzienia, po zwolnieniu zaś zbiegli do Meksyku, gdzie założyli Ruch 26 Lipca, mający na celu wywołanie rewolucji i obalenie rządów dyktatora. Wokół Ruchu skupili się skoncentrowani na działaniach wolnościowych działacze lewicowi, wśród których znalazł się młody lekarz rodem z Argentyny – Ernesto Guevara. Tak narodziła się legenda: Guevara szybko znalazł nić porozumienia z braćmi Castro i rozpoczęli przygotowania do zbrojnej inwazji na Kubę. Castro wybrał styl walki partyzanckiej, po porażce pierwszych rozruchów zmienił koncepcję i z pomocą rozpoczął tworzenie propagandy: zaistniał w mediach, głosił swoje przesłanie i powoli stawał się ikoną.
16 lutego 1959 rewolucjoniści zwyciężyli. Fidel początkowo nie zajmował żadnego znaczącego stanowiska w organach państwowych, jednak szybko przejął władzę na wyspie, a kierowanie przemianami gospodarczymi powierzył Guevarze. Kraj popadał w coraz większą nędzę, sytuacja gospodarcza uległa drastycznemu pogorszeniu a Castro trzymał Kubę żelazną ręką. Mimo 638 nieudanych zamachów na jego życie nie udało się odsunąć dyktatora od władzy.
Iskierka nadziei na polepszenie sytuacji na Kubie pojawiła się w momencie ogłoszenia choroby Fidela latem 2006 roku. Przez dwa lata nie cichły zapewnienia o jego rychłym powrocie do pełnienia obowiązków, jednak 24.02.2008 podano do publicznej wiadomości, że Fidela na stanowisku Przewodniczącego Rady Państwa oficjalnie zastąpi jego brat Raul – deklarujący bezwzględną wierność ideom brata.
Ważne postacie Kuby
Miłośnikom muzyki nie trzeba przedstawiać Ibrahima Ferrery, któremu międzynarodową sławę przyniosła płyta Buena Vista Social Club nagrana w roku 1999 oraz film pod tym samym tytułem.
Kuba dała światu wielu świetnych muzyków: barwna postać Celii Gruz, pochodzącej z Hawany królowej salsy, na stałe zapadła w pamięć dzięki odważnym perukom i ekstrawaganckim kreacjom; Omara Portuondo, znana ze współpracy z Ferrerą córka Bartolo Portuondo – baseballisty grającego w lidze narodowej, w 2008 roku nagrała kolejną solową płytę; a młoda wokalistka Chila Lynn zaproszona została do współtworzenia hiszpańskiej ścieżki dźwiękowej do jednej z ostatnich produkcji Disney`a zatytułowanej „Księżniczka i żaba”.
Z Kuby pochodzą również Tony Diaz, reżyser teatralny z imponującym dorobkiem ponad 200 sztuk, oraz Paquito D’ Rivera – założyciel Kubańskiej Orkiestry Muzyki Współczesnej.