Historia Saint kitts i Nevis
Wyspy Saint Kitts i Nevis należą do najdłużej skolonizowanych przez Europejczyków na całym obszarze karaibskim. Pierwotni mieszkańcy, Indianie Kalinago, zostali wymordowani w wielkiej masakrze w 1626 roku. Wyspy stały się bazą dla konkwistadorów przy zdobywaniu pozostałych obszarów, przy okazji będąc obiektem bezustannej walki między Brytyjczykami i Francuzami o panowanie na nich. W 1713 roku wyspy zostały ostatecznie przyznane koronie brytyjskiej.
Teren ten posiada bardzo żyzną ziemię i własne zasoby wody pitnej, w związku z czym był głównym producentem cukru trzcinowego na Europę od 1640 roku. Sprowadzano niewolników z Afryki, aby pracowali na miejscowych plantacjach – niewolnictwo zniesiono w 1834 roku. Niemniej od połowy XVIII do początków wieku XX wyspy te były najbogatszą kolonią brytyjską. Od 1871 roku stanowiły część brytyjskiej Federacji Wysp Zawietrznych, a w 1967 stały się stanem brytyjskim. Pełną niepodległość wyspy te uzyskały w wrześniu roku 1983.
Saint Kitts i Nevis doznały załamania gospodarczego po huraganach: George (1998), Jose i Lenny (oba w 1999). Obecnie najbardziej dominująca formą przychodu dla mieszkańców wyspy jest turystyka.