Historia Wysp Dziewiczych USA

Przed przybyciem Krzysztofa Kolumba wyspy te były zamieszkane przez Karaibów. Kolumb przybył na nie w 1493 roku i nazwał je tak na cześć dziewiczych sióstr Urszulanek. Mimo, iż początkowo wyspy stanowiły własność Hiszpanii, o terytorium to spierały się Dania, Holandia, Wielka Brytania i Francja. W XVII wieku ostatecznie Brytyjczycy osiedlili się na Tortoli oraz na Anegadzie i Virgin Gorda, a Duńczycy objęli St Thomas, St Croix i St John. Wyspy utrzymywały się z produkcji trzciny cukrowej, do której sprowadzano wielu czarnych niewolników, ale zniesienie niewolnictwa w 1834 roku i stopniowe zamieranie tego rynku doprowadziło do porzucenia jej uprawy. Dodać trzeba, iż na wyspy te wyjątkowo chętnie przybywali piraci. Miało tu także miejsce wiele powstań niewolniczych, zwłaszcza po wielkich kataklizmach w połowie XIX wieku.

Są to chyba jedyne tereny w obszarze Karaibów, gdzie żyją potomkowie Indian. Ponadto ze względu na szybkie otwarcie się na turystykę już w latach 60-tych XX wieku sprawiło, że teren ten jest jednym z najbogatszych we wspomnianym obszarze.

Geografia Wysp Dziewiczych USA

Wyspy Dziewicze, należące do USA, to wyspy St John, St Croix i St Thomas oraz Water Island, a także sieć niewielkich wysepek wokół, w ilości 60. Całe terytorium obejmuje 364 kilometrów.

Wyspy te kuszą turystów białymi plażami, w tym Magens Bay i Trunk Bay, i klimatem tropikalnym – w lecie to około 32 stopnie, w zimie 24. Najwyższym szczytem amerykańskich Wysp Dziewiczych jest Crown Mountain na St. Thomas – mierzy 474 metry. Zdarzają się tu trzęsienia ziemi, cyklony, huragany.  Stolicą jest Charlotte Amalie, a językiem angielski, waluta to dolar amerykański.