Geografia Antyli Holenderskich
Antyle Holenderskie o łącznej powierzchni 800 km2 to chyba jedno z dziwniejszych na świecie połączeń poszczególnych obszarów w jedną administracyjną całość. W każdym razie na pewno w rejonie Karaibów.
Ma to związek z tym, że na terytorium to składają się dwie grupy wysp – większe Curaçao i Bonaire, leżące u wybrzeży Wenezueli oraz trzy mniejsze, czyli Sint Eustatius, Saba oraz południowa część wyspy Sint Marteen położone o około 850 km dalej na północny wschód, w sąsiedztwie Wysp Dziewiczych.
To fizyczne oddalenie powoduje, że region ten jest mocno zróżnicowany geograficznie. Jeśli chodzi o rzeźbę terenu możemy w przypadku Antyli Holenderskich zauważyć generalnie następującą korelację – im mniejsza wyspa tym wyżej wznosi się teren. I faktycznie na zaledwie 13-kilometrowej Sabie stoi wulkaniczna góra Mount Scenery o wysokości 877 m n. p. m.
Jak się nietrudno domyślić, jest to też najwyższy punkt w całej Holandii. Podobnie jak Saba podłoże wulkaniczne ma także wyspa Sint Eustatius oraz dzielona z Francją Sint Maarten/St. Martin. Dwie największe wyspy tego terytorium są raczej nizinne i tworzą je skały koralowo-wapniowe.
Obszary te różni także klimat – Bonaire i Curaçao leżą poza pasmem huraganów i cechuje je gorący klimat, ale stosunkowo suchy, pozostałe trzy lądy mają klimat tropikalny morski i w okresie letnim mogą znaleźć się w rejonie zagrożenia orkanami.